غزل
غزل
د سترګو جنګ کې د ناڅاپه چې باڼه وران شـــــــــــي
اشنا په زړه مې نور د هجر غشي مـــــــــــــه واروه
بلا دې واخلم د وران شوي به نور څه وران شـــــــي
د پښتنو چم دى ديدن دومره اسانه نه شــــــــــــــــــي
د زنې خال به د جينۍ په ديواله وران شـــــــــــــــــي
زه د تالا شم زه د ومرم هيڅ خـــــــــــــــبـــره نه ده
خو خداى د نه کړي چې زما نه د چا زړه وران شي
درمانه هله به د ژوند په خواږو وپوهيــــــــــــــــږې
چې بخت ياري وکړي او کور د بيلتانه وران شی
No comments