Breaking News

ښاغلے پاکستان د سره تاؤ کړم



                                                                                                                                   غزل
                                                                                                                             دلاور منصور

چه   چیرړه   د   لمن   کۀ   د   ګریوان د سره تاؤ کړم؟
کۀ نۀ کیږی نو ایسته چه خپل ځان  د  سره   تاؤ   کړم.
دا   بعضی    تړی    زړونه  د اوبو سره خۀ سخت شی.
کږی   وږي    چپي    کۀ    د باران د ســـــــره تاؤ کړم.
پټۍ    نیمه    خو    ما   هم   د  قاضی نه د وخت ویلے.
چي    ځمه    بي    ایمان   له نو ایمان د سره تاؤ کړم.
پۀ    خۀ    او  بد پوهیږم، دومره ړوند عاشق هم نۀ یم.
منزل    ته    به   جهان   څۀ چه جانان د سره تاؤ کړم.
چه    ما    به    سر خوګی  ګنړله، لاړو سرخوګے شو.
رومال    به    د    تندۍ  لنګۍ پۀ شان د سره تاؤ کړم.
ارمان   ته  مے د وخت د زورګیر خوګ ګوته معلوم ده.
کش کړپ  کۀ کۍ چه ټول سر او سامان د سره تاو کړم.
ژ.وندے    یمه    ژوندون    منم، د مړو ملګرے نۀ یم.
ریدی   له    به    صحرا   د چهولستان د سره تاؤ کړم.
دلدل    کښے    د    حالاتو    د ورمیږه پورے خخ شو.
ځم    سودُ    له   ئي  ښاغلے پاکستان د سره تاؤ کړم.
هم    داسي   شډل   داسي   بي   کچکوله ملنګ خۀ یم.
ستا    تخت    د   سلیمان  ، ستا ترابان د سره تاؤ کړم.
چه    ورک نۀ شے ځنګل کښے د دوه خپیزو د سرونو.
څۀ    نښه    مخه     تا    له   د  نشان د سره تاؤ کړم.
دا    ټول    خلق    د    یو آدم یــــــــــوے حوا بچی دی.
دا     ټوله    دنیاګۍ    به   د  انســــــان د سره تاؤ کړم.
منصوره     صوفی    دلته    ؤ  وړومبے ډوغل ایستلے.
خداے    مۀ که خو کیدے شی چه میدان د سره تاؤ کړم.

No comments